Kad sekretar igra fudbal

Zoran Đukanović je sekretar lokalnog parlamenta,član Gradske izborne komisije, predsjednik mjesne zajednice Lokanj i ono što je možda najinteresantnije (i što je bio povod za ovaj  tekst) -  fudbaler.

Iako ima 43 godine još uvijek aktivno igra fudbal i to u  klubu “Lokanj” iz istoimenog sela u kome on živi, a u čijem je i rukovodstvu (i kluba I MZ). 

-To je moja velika ljubav, da nije tako ne bih u ovom sportu bio sve ove godine, i mnogo čega   se zbog njega odrekao, jer nije lako sve postići i svuda stići. U fudbalu sam skoro 30 godina, počeo sam kao omladinac u Loznici, pa prešao u Banju Koviljaču, a onda , 1998. godine, sam se vratio u svoj Lokanj gdje je tada postojao klub pod imenom “Vojvoda” koji je osnovao i vodio Stjepan Mitrović. Pet predivnih godina sam zatim  proveo igrajući za klub “Jadar” Gornji Dobrić u Srbiji, a  od 2007. do 2011. godine  sam nastupao za "Napredak" iz Donjeg Šepka. Sa grupom momaka iz svog sela 2011. godine sam reorganizovao naš klub koji se od tada zove “Lokanj” i u njemu sam  i danas , priča Đukanović.

Klub se takmiči u regionalnoj ligi Istok, to je treći rang takmičenja u RS, a igraju od Brčkog do Vlasenice, pojašnjava on. Bavljenje sportom  mu je omogućio da putuje, upoznaje nove ljude, druži sa njima, ali i da održava kondiciju i “liniju” jer je zahvaljujući  treninzima i  igranju utakmica i dalje u zavidnoj fizičkoj formi.

Njegova 15- godišnja kćerka Kristina igra odbojku, a tri godine mlađi sin Matija je pošao očevim stopama, trenira fudbal.  

Đukanović je kao predsjednik mjesne zajednice Lokanj I sportista puno učinio na razvoju infrastrukture u selu, istina djelom zahvaljujući i tome što radi u gradskoj upravi jer kaže da one više nemaju status kao ranije.

- Lokanj je 37 kilometara udaljen od Zvornika, prema  poslednjem popisu ima 1850 birača, mada u njemu sada ne živi više od hiljadu-hiljadu sto ljudi. Dosta je ovdašnjeg naroda šezdesetih  godina prošlog vijeka otišlo u inostranstvo.Većina je tamo i ostala, u poslednje vrijeme vraćaju se penzioneri, ali ne vjerujem da će i njihovi potomci jer su se tamo u inostranstvu rodili,  za Lokanj ih malo šta veže, priča Đukanović

Stanovnici  Lokanja su dosta upućeni na Loznicu koja im je gledano na kilometarsku udaljenost, najbliža. U poslednje vrijeme dosta žena je zaposleno u tamošnjoj  fabrici čarapa.

 Đukanović nastoji da svojim višestrukim angažmanom da dopinos razvoju sela i sporta, a otkriva da se bavi i poljoprivredom. Iako je imao prilike da se preseli u grad, u Zvornik  nikada to nije poželio jer u Lokanju ima sve što voli i šta mu treba.

“Poljoprivredom se bavim kad stignem, to je  više iz hobija,mada imam veliki voćnjak, uglavnom šljiva ali  i druga stabla,  ranije sam sa pokojnim ocem bavio se uzgojem svinja”, kaže ovaj diplomirani pravnik koji  svim svojim hobijima prijatno iznenadi one koji saznaju čime se sve bavi. Fudbalom ponajviše, najduže i najdraže…