Zarići: Prosvjeta kao porodična tradicija

Iz monografije “Tragom jednog stoljeća “ovoga puta prenosimo  tekst o članovima porodice Zarić kojima je prosveta porodična tradicija. 

Nekadašnji đak Srednjoškolskog centra u Zvorniku, Vesna Vasić (rođ. Zarić) rođena je 4. aprila 1969. godine u Loznici. Diplomu Medicinskog fakulteta u Novom Sadu stekla je 1993. godine. Na istom fakultetu, na Katedri za psihijatriju, završila je specijalizaciju i od 1999. godine dobila zvanje specijalista psihijatrije. Zatim je 2003. godine magistrirala iz oblasti neurofiziologije sa temom Dejstvo antidepresiva na eksperimentalnu epilepsiju. 
Doktorirala je 2014. godine na Medicinskom fakultetu u Novom Sadu odbranivši doktorsku tezu pod nazivom Folna kiselina u terapiji depresivnog poremećaja. Izbrana je u zvanje docenta, oblast psihijatrija, na Medicinskom fakultetu u Novom Sadu. Zaposlena je u Kliničkom centru Vojvodine, Klinika za psihijatriju, Odjeljenje za poremećaje raspoloženja i anksiozne poremećaje. Predsjednik je Psihijatrijske sekcije Društva lekara Vojvodine Srpskog lekarskog društva. 

Vesna je ćerka Ilije Zarića, penzionisanog profesora Srednjoškolskog centra u Zvorniku. Ilija Zarić je rođen 1946. godine u selu Nezuk, nekadašnja opština Zvornik. Osnovnu školu završio je u Sapni, a učiteljsku i Višu pedagošku školu, Odsjek srpko-hrvatski jezik i jugoslovenska književnost, pohađao je u Tuzli. Diplomirao je, zatim, na Fakultetu političkih nauka u Sarajevu, Smjer odbrana i zaštita, i 1980. godine stekao zvanje profesora odbrane i zaštite. Zanimljivo je da su mu ostala samo tri ispita iz književnosti da završi i filološki fakultet. 

U Srednjoškolski centar Zvornik došao je iz Osnovne zajednice 154 za srednje školstvo Zvornik, oktobra 1980. godine i ostao da radi sve do 2008. godine kada je penzionisan. Nešto više od dvadeset godina predavao je odbranu i zaštitu, a po ukidanju ovoga predmeta, poslije određenih priprema i seminara za novi predmet, stekao je zvanični sertifikat profesora demokratije i ljudskih prava. Tokom rada u ovoj ustanovi predavao je svim strukama i profilima i bio razredni starješina medecinskim, tekstilnim, ekonomskim, i turističkim tehničarima. Bio je pomoćnik direktora u periodu između 1988. i 1992. godine. 
Radeći u ovom kolektivu skoro trideset godina, Ilija Zarić posebno ističe dobru radnu atmosferu, međuljudske odnose, sklad i harmoniju kojom nije mogao da se pohvali baš svaki kolektiv. Obradovao se, kaže, posebno kada je rješenje za penziju dobio na Jovanjdan, svojuu krsnu slavu, što je jedinstven slučaj i time je počastvovan. 

Ilijin sin Željko Zarić i njegova supruga Svetlana su, takođe, nastavili porodičnu tradiciju i danas predaju informatiku u zvorničkom Srednjoškolskom centru.

(“Tragom jednog stoljeća”)